Gök kubbe altındaki şu havayı içime çekerek,
Ayak izlerinle kutsallaşmış şu toprağa,
Yüzümü sürmek istiyorum.
Zira iki aylık hasretin bağrımı delip geçiyor,
Su kabından şimdi yalnız annen Canım içiyor.
N’olur bir mucize ile yine koşup gelseydin,
Öpüp gözlerinden,yüzüne yüzümü sürseydim,
Heyhat hayra yorulmayacak bir düş bu,
Çırpınıp üzülmek neye yarar,
Biliyorum ki o nazik tenini şimdi kara topraklar sarar.
Ömer AKBIYIK – Brisbane, 18 Ekim 2010
