30 Ekim’de, güzel yürekli genç bir hanım, Jülide, yolda bir aracın çarpması sonucu feci şekilde yaralı bir kediciğe duyarsız kalmaz ve güçlükle yakalayarak veterinere götürür. Kediciğin durumu oldukça kötüdür. Boynunda ve ağzında büyük bir yara, kuyrukta his yoktur.
Veteriner elinden geleni yapar ama bir göz artık görmeyecek, ağzın bir tarafı kapanmayacaktır. Tedavi sürerken, klinikten çıktıktan sonra yaşamını nerede devam ettirebileceği sorunu herkesi üzer. Bu arada Jülide’nin arkadaşı Berk vasıtasıyla bana ulaşılır. Onlarca facebook sayfasında paylaştığım ilanlardan sonra, Çiğdem Mahallesi’ndeki komşularımızdan Nermin Hanım aradı ve “oğlu ile kediciğe kıyamadıklarını, evlerini ona açmak istediklerini” söyledi. Bu inanılmaz bir haberdi. Hemen kediciği kurtaran Jülide ve Nermin Hanım arasındaki iletişim sağlandı ve pisiciğin tedavi sonrası yeni evine gitmesi için ayarlamalar yapıldı. Ancak bir sorun vardı. Nermin hanımın 5 yaşında Çarşı adında erkek bir kedisi daha vardı ve başka kedilere tahammül edemiyordu.
İki kedinin birbirlerine alıştırılabilmesi için bilgi paylaşımları yapıldı ama hepimizin içinde bir korku oluştu. Ya anlaşamazlarsa? Kedicik yaşamını bir odada mı sürdürecekti ya da başka bir yuva mı aranacaktı?
2 hafta sonra kedicik yeni evine gitti. Korkumdan bir hafta arayamadım. Sonunda cesaretimi toplayıp aradığımda, müjdeler artarda sıralandı. Kedicik eve girer girmez mırıl mırıl evi gezmiş, kucaklarına çıkmış, sevgi gösterileri yapmış, diğer kedicik ile hiçbir sorun yaşanmamış. Sanki yıllardır bu evde yaşamış gibiymiş. Mutluluğumu anlatacak kelime bulamıyordum. Hemen Jülide ile ziyaretine gittik.
Resimlerde de görüldüğü gibi, çok güzel ve sıcakkanlı bir kedicik. Oysa veteriner çok hırçın olduğunu, kendini ellettirmediğini söylemişti. Demek canının acısıyla hırçındı. Yuvasına kavuşunca, yumuşacık karakteri kendini gösterivermişti. Ağzının bir tarafı kapanmadığı için o taraftaki dişleri açıktaydı ve biraz hissizdi ama annesi ona yumuşak mamalar hazırlıyor, kedicik de durmaksızın yiyordu. Çimen yeşili gözlerinin biri görmese de, Tayfun abisinin ve Nermin annesinin kucağında, kedi abisi Çarşı’nın yanında, mutlulukların en güzelini yaşıyordu. Adı da Çaki oldu…
Yaşamımdaki sahiplendirmelerin en güzellerinden biri bu. Vesile olan Jülide, Berk ve ona aile olan Nermin Hanım ve Tayfun’a binlerce teşekkür ediyorum ve böyle ailelerin çoğalmasını diliyorum. Mutlulukları daim olsun…
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
