Sevgili Fatoş Teyzesi,
Dumişimizi bu sene kedi pansiyonuna bırakmaya gönlümüz el vermedi. Yolculuktan da memnun olmayan Dumişimiz için, maalesef bakacak kimsenin olmayışı nedeniyle; bolca mamasını ve bir kova su hazırlayıp, evimizde girip çıktığı ufak bir cama güvenerek, evde yalnız bıraktık. Ama 1 hafta sonra döndüğümüzde ya bulamazsak diye hepimiz çok üzülüyorduk.
Bir hafta sonra eve geldiğimizde, tüm seslenmelerime rağmen ortalıkta görünmeyen Dumiş’in büyük kızımın seslenişine bir cevap verişi bir koşması vardı ki, görülmeye değer…..
Yüksekçe bir bahçe duvarından atlayıp, doğru evimize girdi, hepimize ayrı ayrı süründü. Koyduğumuz mamalarını bitirmişti. Hemen mamasını verdik. Gırıldayarak, bir yandan da bize sürünerek, mamasını bitirdi ve o akşam yanımızdan hiç ayrılmadı ve bütün gece gırıldadı. İki kızımım kucağından da hiç inmedi.
Neyse ki bu sayede tatilimiz hem Dumişimiz, hem de bizim için iyi geçti. Tabii Dumiş biz yokken neler yaptı bilemiyoruz ama biz ailece onu gerçekten çok özledik… Dumişimiz sayesinde, kedilerimizin evlerini çok güzel beklediklerini anladık.
Dumiş, her zaman evimizin pencerelerinin kenarlarında uzun uzun oturur. Gelen ya da giden bazı kişiler Dumiş’ten korkuyorlar, bu da bizim için iyi oluyor…
Artık biz ona “Evimizin tatlı bekçisi” diyoruz.
Sevgilerimizle,
Dumiş ve Ailesi…
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
