4 . Bebeğim de dün gece melek oldu . En son Minnoş kardeşini kaybettikten sonra hayata küsmüş, kendini bırakmıştı. Haftalardır şeker, kalp, böbrek hasarları nedeniyle oğluma elimizden geleni yapmaya çalışıyorduk. Anneciğini kırmamak için hiçbirine itiraz etmemekle birlikte, 20 yaşındaki bedeni artık bu uğraşlara destek vermiyordu. Son bir haftadır ise, gözünün içine baktığım, okşarken bile elimin titrediği oğlum gitsin diye yalvarır olmuştum. Dün gece 23:30’da diğer kardeşleri gibi o da kucağımda, öpüle koklana son nefesini verdi.
Sitemizin oluşum nedeni, deneyimleri ile yüzlerce bebeğe yardımcı olan, evimizin ve oğlum Hakan’ın ağırbaşlı abisi dün gece uzun zamandır ilk kez acısız, yanımda uyudu. Sabah hala güzel, hala koca göbüşlü oğlumu son kez öptüm. Az önce saatimin alarmı, son kez insulin saatinin geldiğini haber verdi. Ve ilk kez bilgisayar başındayken, “aman oğlum aşağıda, bir şeye ihtiyacı olur, acele edeyim” demiyorum. Ben bu acelelerden hoşnuttum ama onun bu acı ve sıkıntıları çekmesini istemezdim. Ve biliyorum ki, benim bebeklerim bu dünyada olabilecek en rahat, en mutlu bebeklerdi. Dışarıda sevgi dolu bir bakışı bulamayan, acılar içinde kıvranan binlerce bebek olduğunu, artık onlara destek olmak için koşmak gerektiğini biliyorum. Bütün meleklerimiz rahat uyusunlar. 20 yılımızı mutluluk içinde yaşattılar, öğrettiler, iyi ki vardılar. Hep evimizin, kalbimizin, beynimizin içinde, bizimle yaşamaya devam edecekler. İçim lime lime olsa da, aklım bu acıyı da yenmesini bilecek.
Acımızı paylaşan, yanımızda olan, iyi dileklerini gönderen siz dostlarımıza tekrar teşekkür ederiz.
Taziye mesajlarını görmek için:
https://www.diyabetikkedi.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1322&Itemid=35
Görüntüleme sayısı: 3484
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
