Evimizin küçük kızı Minnoş (17), 2 haftadır sıkıntılıydı. Uzun zamandır da kendisi pek yemiyordu, araları zorla besleyerek dolduruyordum. 1 hafta önce tatilde ailece bir yerlere gidelim diye düşünmüştük. Ama pisilerimi bırakamazdım. HemMinnoş hasta, hem de Tarçın. Her ikisinin de böbrek değerleri yüksek. Minnoş’un ayrıca karaciğer değerleri de. Tarçın’a da bu aralar şekeri yüksek seyrettiği için, günde 2 kez Insulin yapmaya başladım bir süredir. O zaman onlarla birlikte gidelim dedik. Arabanın içinde Tarçın’ın kucakta, Minnoş’un da çok fazla hareketli olursa üstü tel kafeste gidebilmesi için tüm organizasyonları yaptık. Ancak her gün bir diğerinden daha kötü geçmeye başladı. Uzun zamandır ilk kez ailece bir yere gideceğimiz için önceleri pek hevesli iken, dünkü görünümünden sonra bunun onun yaşam süresini kısaltacağına emin olunca, ben gitmekten vazgeçtim, baba-oğul gidecekler. Ben de hemen Minnoş için bazı rahatlatıcı tedbirlere başladım.
Önce çok kilo kaybettiğinden, bir deri bir kemik vücudunu soğuktan korumak ve yattığı yerlerde kemiklerinin canını acıtmaması için, resimdeki pofuduk yeleği hazırladım. Önceleri yadırgadıysa da, artık onunla daha rahat ettiğini ve üşümediğini görünce hiç itiraz etmiyor. Ben de geceleri yatarken veya gündüz pencereye çıktığında, üşüyecek mi diye endişelenmiyorum. Ayrıca da mavi renk çok yakıştı kızıma.
Enjektörle hem ilaçlarını, hem de mamasını sık sık sıvı halde veriyorum. Bol bol kucak yapıyoruz. Hatta yıllardır ilk kez bugün deri altı serum verdim ve itiraz etmedi. Gerçi itiraz edecek bile hali yok ama olsun. Benim cadı kızıma evde serum vermek hayalimden bile geçmezdi. Serum sonrası biraz rahatladı gibi hissettim. Şimdi aşağıda yatıyor. Birazdan serumun 2. bölümünü vereceğim.
Minnoşum için sizler de iyi dileklerinizi gönderin. Belki biraz daha iyi hisseder kendini.
Bugün küçük bahçeye açılan pencerede oturmak istedi.
Sonra da salonda yumuşacık yeleği içinde biraz kestirdi.
Biraz serum aldı, şaşırdı.
Evde genellikle fotoğrafları ben çektiğim için, bebeklerimle birlikte pek fotoğrafım olmuyor. Sonradan çok hayıflanıyorum. Bu defa kendi fotomuzu kendim çektim, kucak kucak yaparken. Ayrıca Minnoşum aylardır ilk kez kucağımda böyle duruyor.
Sırasıyla mama, ilaç, serum, mama, ilaç, aldıktan sonra yorgunluktan mı, yoksa rahatladığından mı bilemiyorum, abisinin minderine kurulup derin derin uyudu.
Çok su içiyor. Her an suyunu tazeliyorum.
Ayrıca gözleri pek görmediği ve kulakları da yok denecek kadar az duyduğu için, bastığı yeri görmüyor, sesini kontrol edemiyor benim pamuk kızım.
Bugün bahçeye çıktık. Kızım ayrıntıları göremese de, çiçek kokladı, ışık gözlerini kamaştırdı.
