“Diyabetik mamalar ve annemin titiz bakımı sayesinde, son 1 yıldır insulin bağımlılığım kalmadı. Nadiren kan şekerim yükseldiğinde, hemen anneme haber veriyorum ve kulak kanım kontrol ediliyor. Burada, çok gücüme giden bir konuyu sizlerle paylaşmak istiyorum. Sanki ben çok cahil ve bilinçsiz bir kediymişim gibi, annem şekerimin psikolojik olarak düştüğünü söylüyor. Bir arkadaşıyla konuşurken duydum: “sözde ben şekerimin yükseldiğini haber verince, o kulağımdan kan aldığından, ben insulin yapıldığı duygusuna kapılıyormuşum ve psikolojik olarak şekerim düşüyormuş”. Evet, bir saat sonra şekerimin düştüğü çok oluyor ama, ben insulin ile kan alınmasının farkını bilmez miyim? Neyse uzatmayayım ama anlatınca da içim ferahladı.
Bir de, ayaklarımdaki ağrılardan söz etmek istiyorum. Diyabetik nöropati’ye bağlı tutulumlarım ve ağrılarım başlayınca, annem hemen Methylcobalamin’e başlıyor. Ben de ne kadar iyi olduğumu göstermek için, kardeşlerimi kovalıyorum (I feel good. Na ra na ra na ra ram). 
Anlamıyorum, neden o sırada beni o hayali kedi Garfield’a benzetiyorlar?
Yalnız, bu ilaç henüz ülkemizde bulunmadığından ve annemin tüm vitamin firmalarına yaptığı başvurular sonuçsuz kaldığından, yurt dışındaki dostlarımızın yardımı ile temin edebiliyoruz. ışte bu vesile ile, ağrılarımdan kurtulmamı sağlayan bu mucize ilaç ile tanışmamızı ve ona kavuşmamızı sağlayan tüm dostlarımıza sizlerin huzurunda teşekkür etmek istiyorum:
Öncelikle FDMB’deki şeker kedi sahiplerine, Latif Bolat abime ve onun arkadaşı Joe‘ya; Birol Demiral abime; Alev Akman ablama, sonsuz teşekkür eder, hiç adetim olmamasına rağmen bu özel durum nedeniyle yanaklarından yalarım “.
Sevgilerimle
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
