Bu yazı, www.yasamhakkinasaygi.com’da yayımlanan yazarın kendi yazısından alınmıştır.
…………
Daha 5 aylık bebektiler ve kısa aralıklarla, onlar uyurken, okşaya okşaya tırnaklarının uçlarından kesmeye başladım. Sonra yine uyurlarken, okşayarak kucağıma alıp, önce 2, daha sonra 3 tırnak derken, sayıyı yavaş yavaş arttırarak, kucağımda tırnak kesmeye alıştırdım. Şimdi tırnakları uzadığında, sırtüstü kucağıma alıyorum, bir elimle patilerini tutup, diğeriyle tırnaklarını kesiveriyorum. Onlar da canlarını acıtmayacağıma güvenleri tam olduğundan, ellerini uzatıp, yardımcı oluyorlar. Bu işlemler sırasında canlarını acıtmamış olmak, tepkisiz tırnak kestirmelerini sağlar. Bir de hiç bitmeyen “aferin”ler ve okşamalar. Diyorum ya, o zamanlar ürünler öyle çeşitli değildi. Normal tırnak makası kullanırdım. Bir yurt dışı gezisi sırasında, özel tırnak makası almıştım.
………./
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
