Halıdaki tüylerim,
Koltuklardaki pati izlerim,
Yatağındaki mırıltılarım kaldı geriye
Yaşanmışlık dediğin şey nedir ki?
Ben biraz erken davrandım sadece…
Artık mutfakta ayağına sürtünen
arkadaşın yok.
Oyuncaklarım bırakıldıkları
yerde kalacaklar bir süre.
Mama kabımı seni sevenler
kaldıracaklar.
Görmeyesin diye.
Arkadaşlıklar sonsuza dek
sürmez ki.
Ben biraz erken davrandım sadece…
Eve geldiğinde beni arayacaksın
bir süre.
Dostların çağırdığında beni
düşüneceksin önce.
Sonra aklına geleceğim;
Ve eve erken gitmene gerek
olmayacak artık.
Birliktelik dediğin nedir ki?
Ben biraz erken gittim sadece…
Eve geldiğinde patilerime
basmamak için
Durup ışığı aramayacaksın.
Salona girdiğinde pencerenin
önündeki minderde de
olmayacağım.
Yatarken ninniler
söylemeyeceğim sana.
Yaşam dediğin nedir ki?
Ben biraz erken gittim sedece…
